Η χλαίνη ακολούθησε σχεδιαστικά το ελληνικό υποδ.1908 και ουσιαστικά, έως και το 1938, θα συνεχίσει να κατασκευάζεται για τον Ε.Σ. χωρίς ουσιαστικές αλλαγές.
Σύμφωνα με τον νέο κανονισμό, έπρεπε να είναι κατασκευασμένη από ειδικό μάλλινο ύφασμα για χλαίνες αλλά στην πραγματικότητα για λόγους οικονομίας μεγάλοι αριθμοί κατασκευάστηκαν από κοινό ύφασμα στολής. Ακολουθούσε το σχέδιο της εποχής με την ιδιόμορφη τάξη των κουμπιών (κάτι που ξενίζει τον σημερινό άνθρωπο). Κούμπωνε εμπρός κατακόρυφα με 5 μεγάλα ορειχάλκινα κουμπιά βαμμένα χακί. Οι δύο εξωτερικές τσέπες (πλάγια στους γοφούς) έκλειναν με παραλληλόγραμμα καπάκια χωρίς κουμπιά ενώ η διαιρούμενη πίσω ζώνη κούμπωνε με τρία μεγάλα ορειχάλκινα κουμπιά. Τα δύο πίσω φύλα της χλαίνης ενώνονταν με τρία μικρά κουμπιά. Οι δύο επωμίδες κούμπωναν με 2 μικρά κουμπιά και σύμφωνα με τον κανονισμό του 1938, ο γιακάς είχε επανασχεδιαστεί κλείνοντας με ενέτη (κόπιτσα) ξεφεύγοντας από την παλιά σχεδίασή του ενώ μία γλωχίδα που κούμπωνε με ένα μικρό κουμπί επέτρεπε στον γιακά να κλείνει περισσότερο προστατεύοντας το κεφάλι από τα στοιχεία της φύσης.
|