Με τη γερμανική εισβολή στην Σοβιετική Ένωση στις 22 Ιούνη του 1941 ο γερμανικός στρατός βρίσκεται ανάμεσα σε μεγάλα τμήματα του μη εθνοτικού ρωσικού πληθυσμού που τον υποδέχτηκε ως απελευθερωτή από τον ζυγό του μπολσεβικισμού. Παρά το γεγονός ότι ο Χίτλερ ήταν αρνητικός, οι Γερμανοί διοικητές γρήγορα είδαν το πλεονέκτημα από τη χρήση αυτών των πρόθυμων εθελοντών για βοηθητικούς ρόλους. Ως αποτέλεσμα των περιορισμένων ανθρωπίνων πόρων, ο γερμανικός στρατός άρχισε να χρησιμοποιεί κρατούμενους ως εθελοντές εργάτες από το καλοκαίρι του 1941 παρά τις αντίθετες τις διαταγές του Χίτλερ. Παρά το γεγονός ότι οι τουρκικοί λαοί (Καζάχοι, Κιργίζιοι, Τουρκμένοι, Ουζμπέκοι και Τατζίκοι ) αρχικά αντιμετωπίζονταν από τους Ναζί ως φυλετικά κατώτεροι, η στάση αυτή άλλαξε επίσημα ήδη από το φθινόπωρο του 1941, όταν οι Ναζί προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τα αντι-ρωσικά αισθήματα των Τουρκμένων για πολιτικό κέρδος. Σε μια προσπάθεια να πείσει τούς εθνικιστές της Κεντρικής Ασίας να συμμαχήσουν με τη γερμανική αιτία, ο Χίτλερ τελικά θα δώσει τη δυνατότητα να δημιουργηθεί μία Τουρκεστανική Λεγεώνα, το Νοέμβριο του 1941 υπαγόμενη στην 162η γερμανική Μεραρχία Πεζικού ως μητρικής και μονάδας εκπαίδευσης. Οι περισσότεροι από τους εθελοντές αυτούς ήταν αιχμάλωτοι πολέμου του Κόκκινου Στρατού, οι οποίοι επέλεξαν να αγωνιστούν για τους Ναζί ελπίζοντας στην ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους στην Κεντρική Ασία μετά τον πόλεμο. Η πρώτη Τουρκεστανική Λεγεώνα κινητοποιήθηκε τον Μάιο του 1942, αποτελούμενη αρχικά μόνο από ένα τάγμα, αλλά αργότερα, από το 1943 και μετά θα αυξηθεί σε 16 τάγματα και 16.000 στρατιώτες. Σύμφωνα με τις διαταγές της Βέρμαχτ, οι μονάδες αυτές κινητοποιήθηκαν αποκλειστικά στο δυτικό μέτωπο, απομονώνοντάς τις από τον Κόκκινο Στρατό, στην Γαλλία στην βόρεια Ιταλία και την Ελλάδα. Στην Ελλάδα μονάδες αποτελούμενες από Τουρκμένους και Ουζμπέκους θα διασκορπιστούν μεταξύ των μονάδων φύλαξης σιδηροδρομικών εγκαταστάσεων και αρκετοί από αυτούς θα συμμετέχουν στις αντιανταρτικές επιχειρήσεις την άνοιξη του 1944 έχοντας στο μανίκι τους το 2ο υποδ. που τους χορηγήθηκε μετά το 1943. Κατά τη διάρκεια των μαχών στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης η φρουρά του σιδηροδρομικού σταθμού που αποτελείται από το Turkest.Inf.Btl. 789 θα εμπλακεί σε μάχη με αντάρτες του ΕΛΑΣ. Η μάχη θα τελειώσει αφήνοντας πίσω της 10 νεκρούς και ο ΣΣ θα περάσει στα χέρια των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Οι εναπομείναντες θα συγκεντρωθούν από τις βρετανικές δυνάμεις και θα επαναπατριστούν στη Ρωσία, όπου θα ανακαλύψουν την ομορφιά της φύσης της Σιβηρίας για το γεγονός ότι πολέμησαν στο πλευρό των δυνάμεων του Άξονα.
|